Şimdiye kadar hep kod kısmı ile uğraştığımız uygulamaların birazda mimari ve fikir kısmına bakmamızda fayda var diye düşünüyorum. Yazının pdf formatına buradan ulaşabilirsiniz. Hemen kısa, basit ve temel niteliğinde olan konumuza geçiyoruz.
Sadece main bloğundan oluşan bir uygulamada işlemler yazılımcının verdiği komutlar doğrultusunda adım adım işlenir ve sona erer. IoC mantığında böyle olmasını istemiyoruz. Olayların akışını biz değil, framework kontrol etmelidir. Peki nasıl olacak ? Bir GUI uygulaması yazdığımızı düşünelim. Kullanıcı butona tıkladığında ekrana bir input dialog gelsin. Kullanıcı butonu tıklamadığı müddetçe ekrana bu dialog gelmeyecektir. Eğer aynı girişi bir main içerisinde isteseydik, uygulama başlar başlamaz ekranda girdi isteyen bir uyarı olacaktı. Yani bizim girdi isteyen kod kısmının ne zaman çağrılacağına artık biz değil framework karar vermektedir. Kullanıcı butonu tıkladığı an kodumuz çalışacaktır. Kontrol tersine dönmüş, bizden çıkıp frameworke geçmiştir. İşte ana fikir budur. Örnek verecek olursak, eğer EJB kullanıyorsanız ve session bean tanımladıysanız, ejbRemove, ejbActivate, ejbPassivate gibi otomatik çağrımlı metotlarınız olacaktır. Bizim için ne zaman sorusu değil ne yaptığı sorusu önemli olduğu için yapacağımız iş bu metotların içini doldurmaktan başka birşey değildir.
Ne kadar basit; ama bir o kadar da yoğunluğu azaltan bir fikir olduğunu hep beraber gördük. Umarım faydalı olmuştur.
Bol Java’ lı günler dileğiyle…
2 Responses
sitende her gün yeni birşeyler gösterdiğin için bizlere, teşekkür ederim faruk 🙂
[…] Framework’ e geldi. Her zaman olduğu gibi yeni konumuza teorik olarak giriş yapacağız. IoC ve DI konuları hakkında fikriniz yoksa bağlantılara tıklayarak önceki yazılara bir göz […]